Bana B. de, şimdilik. Yaşımın, yerimin bir önemi yok sanıyorum. Burada bir karmaşık bir okul hayatı geçirmiş biri olarak yazıyorum.
Okullar kapandı-tanrıya şükür. Nasıl bir okul yılı geçirdiysem hala okulun etkisi altında rüyalar-istersen kabus diyelim- görüyorum. Şaka gibi biliyorum ama kendimi tatile girmiş gibi hissedemiyorum. Bu yıl bitti ohh, diyemiyorum. Ne yazık ki bugünün yarını olduğu gibi bu yılın gelecek yılı da peşimde.
Acaba diyorum okulda gizlice beyinleri yıkamaya mı çalışıyorlar. Sanırım birçok arkadaşım benim gibi uyurken kendini okul binasında sürünürken buluyor. Bir nedeni olmalı. Eh bir seçenek daha var: beynimde bir sorun olabilir-şimdilik bu seçeneği görmezden geliyorum :/. Geleceği düşünmekten beynimin delinip kazan gibi olmuş kafamda piştiğine de inanıyorum. Okul bunun tek suçlusudeğil tabi ki.
İnanır mısın, arkadaşım, bunlara rağmen ben mutluyum yaaa. Hayat güzel gidiyor, yaşamaya değer bir hayat benimki. Dışarıdan nasıl gözükür bilmem ama felsefem şu kadar basit 'şu gözlerini üstüme dikme yeter'. Görmezden gelme beni, sürekli takip de etme. Photoshop'un animation ı gibi gözlerinle hareketimin her bir anını dikizleme, ona buna beni sorma; hiç haz etmem. Arkamdan dil çıkar arkadaşım, kabulümdür eğer gözümün önünde de dil çıkarabileceksen. Lakin sonuçlarına katlan. Bir olur, iki olmaz! Hayatımdan şutlamak zorunda bırakırsın beni.
Yani neden gerdim ortamı birden ben de bilmiyorum, affet beni arkadaşım. Öğrenciliğime ver, 'tanrı başka dert vermesin' de, bu yönde iyi dileklerini eksik etme.
Bu kadar dert yandım ki sanma tembel mızmızın tekiyim. Değilim, yalnızca söylenecek ortamı bulunca kaçırmak istemiyorum. Ne demişler sevmek ayrı şey, sövmek ayrı şey. Bizim okulla ilişkimiz odur. Hem birbirimizi çok severiz hem de ara ara kızışıp küseriz :D.
Yazıdan çıkarılacak sonuç: Kendini tanıtmak konusunda berbat bir arkadaş edinmiş gibi gözüküyorsun, arkadaşım :) .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder